Η ΛΥΠΗ (OSHO)

Οι στιγμές μεγάλης λύπης έχουν το δυναμικό να γίνουν στιγμές μεγάλης μεταμόρφωσης. Για να γίνει, όμως, η μεταμόρφωση πρέπει να πάμε βαθιά, στις ίδιες τις ρίζες του πόνου μας και να τον βιώσουμε όπως είναι, χωρίς επικρίσεις ή αυτολύπηση.

ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΛΥΠΗΜΕΝΟΥΣ.

Να το θυμάσαι!

Αυτό εξακολουθούν να μην το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι... Αυτός ο πόνος είναι για να σου φέρει μεγαλύτερη εγρήγορση.

Οι άνθρωποι αποκτούν εγρήγορση μόνο όταν το βέλος πηγαίνει βαθιά στην καρδιά τους και τους πληγώνει. Διαφορετικά δεν έχουν εγρήγορση. Όταν η ζωή είναι εύκολη, άνετη, βολική, γιατί να σκοτιστεί; Γιατί να μπει στον κόπο να ξυπνήσει;

Όταν πεθάνει ένας φίλος, υπάρχει μία πιθανότητα. Όταν η γυναίκα σου σε εγκαταλείψει, εκείνες τις σκοτεινές νύχτες, νιώθεις μοναξιά. Έχεις αγαπήσει τόσο αυτή τη γυναίκα και τα έχεις ποντάρει όλα και ξαφνικά μία μέρα φεύγει.

Το να κλαις μες τη μοναξιά σας, είναι η κατάλληλη περίσταση που, αν την αξιοποιήσεις, μπορείς να αποκτήσεις επίγνωση. Το βέλος πονάει... Μπορεί να αξιοποιηθεί.

Ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει δυστυχισμένο, ο πόνος είναι για σου δώσει μεγαλύτερη επίγνωση!

Και όταν έχεις επίγνωση... η δυστυχία εξαφανίζεται!

OSHO