Ας παρομοιάσουμε την ψυχή σαν ένα σπίτι που έχει παλιώσει και βρομίσει πια από τα χρόνια...
Σε αυτή τη διαδικασία υπάρχουν δύο τινά:
- Ή να παραμείνουμε στο ίδιο σπίτι ως έχει (γιατί έχουμε συνηθίσει ή δεθεί με αυτό ή δεν έχουμε τη διάθεση να το ανανεώσουμε)
- Ή να πετάξουμε όλα τα παλιά μας έπιπλα, να το βάψουμε και να το ανακαινίσουμε
Σε ποιο από τα δύο αυτά σπίτι θα νιώσουμε καλύτερα; Σε ποιο θα νιώσουμε τη χαρά να ανοίξουμε την πόρτα του, να δεχθούμε κόσμο και να γεμίσει με φως και θετική ενέργεια;
Έτσι είναι και η ψυχή... μία ψυχή που έχει «παλιώσει» και «βρομίσει» θα πρέπει να καθαριστεί, να ανανεωθεί και να ανακαινιστεί. Έτσι θα είναι έτοιμη για κάθε καινούργια εμπειρία που θα την εξελίξει και θα την απογειώσει.. Αν προσκολληθεί σε παλαιές καταστάσεις θα μείνει στάσιμη, σκοτεινή, γεμάτη μ’ αράχνες.
Ο Θεός, λοιπόν, που αγαπά όλες τις ψυχές - δημιουργήματά Του - πολλές φορές τις ταρακουνά, ίσως γκρεμίζοντας τες (σαν ετοιμόρροπα κτίσματα) για να μπορέσουν να αναγεννηθούν και να αναδομηθούν....
Χρειάζεται πολύς ακόμη δρόμος για την κάθαρση και κατ' επέκταση... την Αγάπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου